ህዳሴው እንደ “ወርቃማ ዘመን” ስዕል ሆኖ በታሪክ ውስጥ ገባ ፡፡ ይህ በተለይ ለጣሊያን እውነት ነው ፡፡ ከጣሊያን ህዳሴ ጥበብ ታላቅ ተወካዮች መካከል ሰዓሊው ቲቲያን ቬሴሊዮ (1488-1576 - - የቬኒስ ትምህርት ቤት ተወካይ ነበር) ፡፡
ቲቲያን ገና የ 30 ዓመት ዕድሜ ባልነበረበት ጊዜ የቬኒስ ምርጥ ሰዓሊ እንደ ሆነ ታወቀ ፡፡ ልክ እንደ ሁሉም የቬኒሺያ ትምህርት ቤት ተወካዮች እርሱ የቀለም ዋና ነበር።
የቅድሚያ ጊዜ
ለቲቲያን ሥራ እስከ 1515-1516 ዓ.ም. ከጊዮርጊስ ዘይቤ ጋር ተመሳሳይ በሆነ መልኩ ተለይቶ የሚታወቅ ሲሆን የዚህን አርቲስት አንዳንድ ያልተጠናቀቁ ሥዕሎችን አጠናቋል ፡፡ ግን በኋላ የራስዎን ልዩ ዘይቤ ስለማሳደግ ቀድሞውኑ ማውራት ይችላሉ ፡፡ ከአርቲስቱ የመጀመሪያ ስራዎች መካከል የጌሮላሞ ባርባጎጎ ምስል (1509) ፣ “ማዶና እና ህጻን ከፓዱዋ እና ከሮክ ከቅዱሳን አንቶኒ ጋር” (1511) ለእነዚህ ቅዱሳን ምስሎች መነሳቱ በአጋጣሚ አይደለም በቬኒስ ወረርሽኝ ወረረ ፣ እናም እነዚህ ቅዱሳን እንደታመነ ከአሰቃቂ በሽታ ተጠበቁ ፡ በህዳሴው ህዝብ ዘንድ ተወዳጅ የሆኑት የጥንት ዓላማዎች እንዲሁ በአርቲስቱ ስራዎች ውስጥ ተሰምተዋል-“ባቹስ እና አሪያን” ፣ “የቬነስ በዓል” ፣ “ባቻቻሊያሊያ” ፡፡
በዚህ ወቅት የቲቲያን ጥንቅር በሀውልት እና በንቃታዊነት ተለይቷል ፡፡ እንቅስቃሴው ሰያፍ አሰላለፍ ይሰጣቸዋል። የኢሜል-ንፁህ ቀለሞች የበለፀጉ ናቸው ፣ እና ያልታሰበባቸው ትርጓሜዎቻቸው ስዕሎቹን ልዩ ጣዕም ይሰጣቸዋል ፡፡ የቀይ እና ሰማያዊ ድምፆች ጥምረት የተለመዱ ናቸው ፡፡
ብስለት
በ 1540-50 እ.ኤ.አ. በታይቲኖች ሥራ ውስጥ የቁም ስዕሎች አስፈላጊ ቦታን ይይዛሉ-“የቻርልስ ቪን ከአንድ ውሻ ጋር” ፣ “የፌዴሪኮ ጎንዛጋ ምስል” ፣ “ክላሪሳ ስትሮዚዚ” እና ሌሎችም ፡፡ የተቀናበረው መፍትሔ በባህሪያቶቹ መካከል ያለውን ግንኙነት ያሳያል ፡፡
በአርቲስቱ ሥራ ውስጥ አሁንም ድረስ የጥንት ርዕሰ ጉዳዮች (“ቬነስ እና አዶኒስ” ፣ “ዲያና እና አክታኦን” ፣ “የአውሮፓ ጠለፋ”) እንዲሁም መጽሐፍ ቅዱሳዊ ናቸው-“የንስሐ ማርያም መግደላዊት” ፣ “በእሾህ አክሊል አክሊል ፡፡ በእንደዚህ ዓይነቶቹ ርዕሰ ጉዳዮች ውስጥ ሰዓሊው ለ “የሰው ዓለም” ከፍተኛ ትኩረት በመስጠት ለህዳሴው እሳቤዎች ታማኝ ሆኖ ይቀጥላል-በአፈ-ታሪክ እና በሃይማኖታዊ ጭብጦች ላይ ባሉ ሥዕሎች ውስጥ በየቀኑ እና በእውነተኛ ዝርዝሮች ላይ ይገኛሉ ፡፡
ዘግይቶ ቲቲያን
የቲቲያን ዘግይቶ ዘይቤ በአብዛኞቹ በዘመናቸው ዘንድ መረዳትን አላገኘም - ለጊዜው በጣም አዲስ እና ያልተለመደ ነበር ፡፡ በዚህ ወቅት አርቲስቱ የበለጠ ፈሳሽ ቀለሞችን ተጠቅሟል ፡፡ የቀድሞው የቀለማት ብልጽግና እየደከመ ነው ፣ እና የብርሃን ጨዋታ ወደ ፊት ይመጣል - ቀለሞች “ከውስጥ የሚቀልጡ” ይመስላሉ። ዋናው ሚና የሚከናወነው ድምጸ-ከል በተደረገ ወርቃማ ድምፅ ነው ፣ ብዙውን ጊዜ የአረብ ብረት ሰማያዊ እና ቡናማ ቀለሞች ጥቅም ላይ ይውላሉ።
ጥንቅር ያነሰ ተለዋዋጭ ፣ የበለጠ “ትረካ” ይሆናል ፣ ግን አርቲስቱ ድራማ እና እንቅስቃሴን በተለየ መንገድ ያገኛል ፡፡ ይዝጉ ፣ ስዕሉ የዘፈቀደ ምት ትርምሶችን ይመስላል ፣ እና በተወሰነ ርቀት ላይ ብቻ የቀለም ቦታዎች ይዋሃዳሉ እና ምስሎች ከእነሱ “ይወጣሉ”። ቀለሞችን በሸራው ላይ ሲተገበሩ ቲቲያን ብሩሽ ብቻ ሳይሆን ስፓትላላ እና ጣቶቹን ጭምር ይጠቀሙ ነበር ፡፡ በቦታዎች ውስጥ የሸራው አወቃቀር ይገለጣል ፣ ይህም ቀለሞቹን ልዩ አየር ያስገኛቸዋል ፡፡
በፈጠራው መገባደጃ ጊዜ ውስጥ የሥዕሎቹ ጭብጥ አሁንም ተመሳሳይ ነው-ሃይማኖታዊ ርዕሰ ጉዳዮች (“እንጦምብመንት” ፣ “ማወጅ”) እና ጥንታዊነት “ታርኪኒየስ እና ሉክሬቲያ” ፣ “ቬነስ ዓይነ ስውር ካፒድ”) ፡፡
የቲቲያን ሥራ በአጠቃላይ የጣሊያን ሥነ-ጥበባት እድገትን የሚያንፀባርቅ ነው - ከከፍተኛ ህዳሴ እስከ መጨረሻ ህዳሴ ፡፡
