“ሃሎ” የሚለው ቃል ከላቲን “ደመና” ተብሎ ተተርጉሟል ፡፡ እሱ የክርስቲያን ቅዱሳን ጭንቅላት አጠገብ የሚታየውን መለኮታዊ ብሩህነት የሚያመለክት ነው ፣ ይህም የእነሱ ንፅህና እና ታማኝነት ምልክት ነው።
ሃሎው የተለያዩ ቅርጾች እና ቀለሞች ሊኖረው ይችላል ተብሎ ይታመናል። ብዙውን ጊዜ ፣ በቅዱሳን ፊት ባሉት አዶዎች እና ሥዕሎች ላይ ሃሎው ሦስት ማዕዘን ፣ ባለ አምስት ጫፍ ሃሎዎች ቢኖሩም ክብ ቅርጽ አለው ፡፡
በአንዳንድ የክርስቶስ ምስሎች ውስጥ የእርሱ ኒምቡስ በውስጡ የተቀረጸ መስቀል አለው ፣ እሱ መጠመቅ ተብሎ ይጠራል ፣ ይህ ዓይነቱ ንባብ ጽሑፍ በምሳሌያዊ ምስሎች ውስጥ ይገኛል ፡፡
የታላቅነት ምልክት
በቅዱሳን ምስሎች ውስጥ ያለው ሃሎ በጥንት ጊዜም ቢሆን የታወቀ ባሕሪ ሆነ እና በኋላ በክርስቲያን ሥነ ጥበብ ውስጥ ተስፋፍቷል ፡፡ እስላማዊ ሥነ-ጥበብ እንዲሁ የሃና ምስልን በተለያዩ ጥቃቅን ስዕሎች ውስጥ ይጠቀማል ፣ ግን በእነሱ ውስጥ የቅዱሳን ብቻ ሳይሆን ፣ ለተራ ሰዎችም ሊሆን ይችላል ፡፡ በባይዛንቲየም ውስጥ ንጉሣዊ ሰዎችን በሃሎ ማቅለም የተለመደ ነበር ፡፡
በተለመደው አነጋገር “ሃሎ” የሚለው ቃል በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን በሩሲያኛ ታትሞ ከጀርመን ተበድረው ነበር ፡፡ ከዚያ በፊት በምስሎቹ ውስጥ ‹ክሩክ› ከሚለው ቃል የተወሰደ ‹okrug› ብሎ መጥራት የተለመደ ነበር ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ሌላ ስም ታየ - “አክሊል” ፣ ይህ ባህሪ ወደ ካቶሊክ ራዕይ ቅርብ ነበር ፣ እሱም በእውነቱ ፣ ጭንቅላቱን እንደጫነ ፡፡
የሃሎ መልክ
ስለ ሃሎ አመጣጥ በጣም ጥቂት ስሪቶች አሉ ፣ ግን ምናልባትም ፣ መልክው ከግሪክ ሰዎች እምነት ጋር የተቆራኘ ነው ፣ አማልክት በሰው አምሳል በመታየት ብርሃን ይፈጥራሉ ፣ መላ ሰውነታቸው ከብርሃን ይደምቃል ብለው ያምናሉ ኤተር. መጀመሪያ ላይ ይህ በስነ-ጽሑፋዊ ገለፃዎች እገዛ በሰዎች የተዋሃደ ነበር ፣ ከዚያ በስዕል እና ቅርፃቅርፅ ይንፀባረቃል ፡፡
በዚያን ጊዜ አንድ ሰው በስዕሉ ውስጥ በቅዱስ ብሩህነት ሙሉ በሙሉ የተከበበውን ሰው ለማሳየት አስቸጋሪ ነበር ፣ ከዚያ አርቲስቶች በሁኔታው መሰየም ጀመሩ ፣ በዙሪያቸውም ከጭንቅላቱ አጠገብ ባለው ቦታ ብቻ ፡፡ በኋላ ፣ የዚህ ዓይነቱ አንፀባራቂ ምስል በሌሎች ባህሎች እንዲሁም በሃይማኖት ክርስቲያኖች ዘንድ ተቀባይነት አግኝቷል ፡፡ በኦርቶዶክስ ውስጥ ፣ ሃሎው ለተሳዩት የቅዱሳን ቁጥር የመሆን ምልክት ትርጉም አግኝቷል ፡፡
በሃሎዎች ውስጥ ሃሎ
በክርስትና ውስጥ የሃሎው ራዕይ እና ትርጉም የተለየ ነው ፡፡ ስለዚህ በካቶሊክ የሥነጥበብ ሥራዎች ውስጥ ሃሎው በቅዱሱ ራስ ላይ እንደ ቀለበት ተደርጎ ተገል,ል ፣ ይህም ለጽድቅ እና ለእምነት ከዚህ በላይ የሆነ ሽልማት ምልክት ነው ፣ በኦርቶዶክስ ውስጥ ብርሃንን በመወከል እንደ ነፀብራቅ ተደርጎ ተገል depል የመንፈስ። ሃሎው በእስልምና ተመሳሳይ ትርጉም ተሰጥቶታል ፡፡
በቡድሂዝም ውስጥ ተመሳሳይ ምስሎችም አሉ ፣ ብዙውን ጊዜ እነሱ ከዓለማዊ ኃይል የተለዩ የአእምሮ ጥንካሬ ፣ መንፈሳዊ ኃይል ናቸው ፡፡ በቡድሂዝም ውስጥ የታየው ሃሎዝ ሰማያዊ ወይም ቢጫ እንዲሁም የቀስተደመና ቀለሞች ሊሆኑ ይችላሉ ፡፡ የቡድሃው ኒምቡስ በቀይ ተመስሏል ፡፡
