ማንኛውም ጋዝ በጥብቅ ከተጨመቀ እና ከቀዘቀዘ ወደ ፈሳሽ ሊለወጥ ይችላል ፡፡ ለመጀመሪያ ጊዜ እንዲህ ዓይነቱ የላብራቶሪ ሙከራ በ 1779 ከአሞኒያ ጋር ተደረገ ፡፡ የኤሌክትሮማግኔቲክ ኢንቬንቸር ተመራማሪው ታዋቂው ሳይንቲስት ማይክል ፋራዴይ በ 19 ኛው ክፍለዘመን በጋዞች ፈሳሽ ላይም በርካታ የተሳካ ሙከራዎችን አካሂዷል ፡፡ እናም በሃያኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ አነስተኛ የሙቀት-አማቂ ቴክኖሎጂዎችን በመፍጠር በሳይንስ የሚታወቁትን ጋዞች በሙሉ ወደ ፈሳሽ ሁኔታ መለወጥ ተችሏል ፡፡
ፈሳሽ ጋዞች በተለያዩ የሳይንስ እና ቴክኖሎጂ መስኮች በስፋት ጥቅም ላይ ይውላሉ ፡፡ ለምሳሌ ፈሳሽ አሞኒያ በቀላሉ የሚበላሹ የምግብ ሸቀጣ ሸቀጦችን ለማከማቸት እንደ ማቀዝቀዣ ጥቅም ላይ ይውላል ፡፡ ፈሳሽ ሃይድሮጂን እንደ ሮኬት ነዳጅ አካል ነው ፡፡ ፈሳሽ ፕሮፔን እና ቡቴን ድብልቅ እንደ ተሽከርካሪ ነዳጅ ጥቅም ላይ ይውላል ፡፡ ምሳሌዎቹ ማለቂያ የላቸውም ፡፡ በተጨማሪም የጋዞች ፈሳሽ ረጅም ርቀት ሲጓዙ ኢኮኖሚያዊ ጠቀሜታ አለው ፡፡
ስለሆነም በጣም ዋጋ ያለው ማዕድን ይጓጓዛል - የተፈጥሮ ጋዝ ፡፡ እስከ አሁን ድረስ ከአምራቹ ወደ ሸማቹ የሚያስተላልፈው በጣም የተለመደው መንገድ በቧንቧ መስመር ነው ፡፡ ጋዝ በከፍተኛ ግፊት (ወደ 75 ገደማ አከባቢዎች) በትላልቅ ዲያሜትር ቧንቧዎች በኩል ይወጣል ፡፡ በዚህ ጊዜ ጋዝ ቀስ በቀስ የኃይል እንቅስቃሴውን ያጣል እና ይሞቃል ፣ ስለሆነም በተመሳሳይ ጊዜ ግፊቱን እየጨመሩ ከጊዜ ወደ ጊዜ ማቀዝቀዝ አስፈላጊ ነው። ይህ በመጭመቂያ ጣቢያዎች ይደረጋል ፡፡ የጋዝ ቧንቧ መስመር ዝርጋታ እና ጥገና ከፍተኛ ወጪ የሚጠይቅ መሆኑን ለመረዳት ቀላል ነው። ሆኖም በአንፃራዊነት አጭር ርቀቶችን ጋዝ ሲያጓጉዙ ይህ በጣም ርካሹ መንገድ ነው ፡፡
ጋዝ በጣም ረጅም ርቀቶችን ማጓጓዝ ካስፈለገ ታዲያ ልዩ መርከቦችን - ጋዝ ታንከሮችን መጠቀሙ የበለጠ ትርፋማ ነው ፡፡ ከጋዝ ማምረቻ ቦታው ወደ ባህር ዳርቻው ወዳለው ተስማሚ ቦታ አንድ የቧንቧ መስመር እየተዘረጋ በባህር ዳርቻው ላይ አንድ የጋዝ ተርሚናል እየተሰራ ይገኛል ፡፡ እዚያ ጋዙ በከፍተኛ ሁኔታ የተጨመቀ እና የቀዘቀዘ ሲሆን ወደ ፈሳሽ ሁኔታ ይለወጣል እና ወደ ታንኳዎች የውሃ ማጠራቀሚያ ታንኮች (ከ -150 ዲግሪ ሴንቲ ግሬድ በሚሆን የሙቀት መጠን) ፡፡
ይህ የመጓጓዣ ዘዴ ከቧንቧ መስመር ትራንስፖርት በርካታ ጥቅሞች አሉት ፡፡ በመጀመሪያ ፣ በአንድ ጉዞ ውስጥ አንድ እንደዚህ ዓይነት ታንከር ከፍተኛ መጠን ያለው ጋዝ ማጓጓዝ ይችላል ፣ ምክንያቱም በፈሳሽ ሁኔታ ውስጥ ያለው ንጥረ ነገር መጠን በጣም ከፍ ያለ ነው ፡፡ በሁለተኛ ደረጃ ዋነኞቹ ወጪዎች ለመጓጓዣ ሳይሆን ለምርቱ ጭነት እና ለማውረድ ነው ፡፡ በሶስተኛ ደረጃ ፣ ፈሳሽ ጋዝ የሚከማችበት እና የሚጓጓዘው ከታመቀ ጋዝ የበለጠ ደህንነቱ የተጠበቀ ነው ፡፡ ከጋዝ ቧንቧ አቅርቦቶች ጋር ሲነፃፀር በፈሳሽ መልክ የተጓጓዘው የተፈጥሮ ጋዝ ድርሻ ያለማቋረጥ እንደሚጨምር ጥርጥር የለውም።
