ፊዚክስ አንድ ሳይንቲስት የወደፊቱን እንዲተነብይ ያስችለዋል ፡፡ አንድ የተወሰነ ሂደት በሚወጣው ሕግ ምን እንደ ሆነ ከተገነዘበ አንድ ሰው ከተወሰነ ጊዜ በኋላ በእቃው ላይ ምን እንደሚሆን በእርግጠኝነት መናገር ይችላል ፡፡ በሰው እጅ ያለው ይህ በጣም ኃይለኛ መሣሪያ ይመስላል! ግን አይሆንም: ሂሳብ እስካሁን ድረስ ያልተገኘውን በመተንበይ በአስር ዓመታት ውስጥ ማንኛውንም አካላዊ ሙከራዎችን ለማለፍ ይረዳል ምክንያቱም ሂሳብ የበለጠ አስደሳች ነው። እንደ መላምታዊ ቅንጣቶች ፡፡
የጥያቄው መልስ ላዩን ላይ ነው-መላምታዊ ቅንጣት ገና ያልተገኘ ነው - አልተገኘም ወይም አልተመዘገበም ፡፡ እስከ ቅርብ ጊዜ ድረስ ፣ ይህ ለምሳሌ ፣ የሂግስ ቦሶን ነበር ፡፡ ነገር ግን ጥያቄው የሚነሳው-በተግባር እንደዚህ ያለ ሰው ካልተገኘ እንደዚህ ዓይነት ፅንሰ-ሀሳብ ከየት መጣ?
ስለዚህ ፣ ዘመናዊ ፊዚክስ የመጀመሪያ ደረጃ ቅንጣቶች ፊዚክስ በሚከተለው የኳንተም መስክ ንድፈ ሃሳብ ላይ “ቆሟል” ፡፡ በመሠረቱ ፣ ሳይንስ በአጽናፈ ሰማይ ውስጥ ያሉት ሁሉም ነገሮች በጣም ትንሽ ቁርጥራጮችን ያቀፉ በመሆናቸው ወደ ሌላ ነገር ለመከፋፈል የማይቻል ነው ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ቅንጣቶቹ ሙሉ በሙሉ የተለያዩ ባህሪዎች አሏቸው እና ምንም አንዳቸው ከሌላው ጋር አንድ ሊያደርጋቸው አይችልም ፡፡
ሁሉም ነገር በሁኔታዎች በሁለት ቡድን ሊከፈል ይችላል-“ንጥረ ነገር” እና “መስተጋብር” ፡፡ ከመጀመሪያው ጋር ጥያቄዎች ከሌሉ ሁለተኛው የስበት ኃይል ፣ መግነጢሳዊነት እና ሌሎች ኃይሎች ከየት እንደመጡ ለማስረዳት በጣም መሠረታዊ በሆነ ደረጃ የሚደረግ ሙከራ ነው ፡፡ ቀደም ሲል በዚህ ደረጃ ሁሉም ሳይንስ ወደ ሂሳብ መሳሪያዎች ውስጥ እንደሚገባ መገንዘብ በጣም አስፈላጊ ነው ፣ ለሙከራዎች በጣም ደካማ ነው ፡፡
የሳይንስ ሊቃውንት ፍላጎት ሁሉንም ንጥረ ነገሮች በአንድ ላይ በማገናኘት በተቻለ መጠን ቀለል ለማድረግ ነው - የዚህ ምሳሌ ልዕለ-ልዕለ-ጥለት ነው። ይህ አንድን ቅንጣት ወደ ሌላ እንዲቀይር የሚያስችለውን ቁስ እና መስተጋብርን ወደ አንድ ስርዓት የሚያገናኝ ንድፈ ሀሳብ (መላምታዊ ፣ ማለትም ያልተረጋገጠ) ነው (በእውነቱ ነገሩን ከንጹህ ኃይል እንዲሰራ) ፡፡
በዚህ የንድፈ ሀሳብ ጥልቀት ውስጥ መላምት ቅንጣቶች ተወልደዋል ፡፡ በሂሳብ ደረጃ ፣ እያንዳንዱ የምናውቀው ቅንጣት ከ “ልዕለ-መለካት አጋር” ጋር የተቆራኘ ነው-ማለትም ፡፡ ተመሳሳይ ነገር ፣ ግን በመቀነስ ምልክት። በተለይም ፣ “ጨለማ ጉዳይ” የሚያካትታቸው እነዚህ አካላት ናቸው ፣ የእሱ መኖርም እንዲሁ በሂሳብ ቲዎሪ ደረጃ ብቻ ተረጋግጧል።
በአጠቃላይ ሁኔታ ፣ ከአስር በላይ ተጨማሪ ቅንጣቶች “መላምታዊ” ተብለው ሊወሰዱ ይችላሉ (እንደ ስበት ኃይል ፣ የስበት ግንኙነቶችን እንደሚያብራራ) - ግን ይህ ፅንሰ-ሀሳብ በተወሰነ ደረጃ ሰፋ ያለ ነው ፡፡
